ಪರಿಪರಿಯಾಗಿ ಬೇಡಿದೆನು, ನನ್ನ ಅರಿಕೆಗೆ
ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಬೆಲೆಯಿದೆ ಇರಬಹುದೆಂದು
ಮಾನವೀಯತೆ ಉಂಟು ಅವರಲ್ಲಿ, ಆದರೂ
ಯಾಕೋ ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ…
ಒಲಿದುದು ನನಗೆ ಇಷ್ಟೇ ಎಂದು ನಾನು ಸುಮ್ಮನಾಗಲಿಲ್ಲ
ಪಾಡಿದ,ಓಡಿದ,ಕುಣಿದ,ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾರದ ನೋವು
ಅವರಿಗೇನು ಗೊತ್ತು? ಸಮಯ ಹಂತಕರು ಅವರು
ನಮ್ಮಂತೆ ಅವರು ದಾಟಿ ಬಂದಿದ್ದರೆ
ತಾನೇ ಗೊತ್ತಾಗೋದು…!
ಕ್ಷಣಗಲ್ಲದ ಹುಡುಗರ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ
ಉಂಡವನೇ ಜಾಣ ಎನ್ನುವ ಅವರ
ದಿಗಿಲಿನ ಪರಿ ನಾ ಕಾಣದೇ ಪರದಾಡಿದೆ
ಅವರು ದೊಡ್ಡವರು ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ…
ನಮಗೆ ಅವರು ಚಿಕ್ಕವರು…!
No comments:
Post a Comment