ಬಣ್ಣಿಕೆಯ ನೋವು!

ಅಮ್ಮನ ಮಾಂಸವ ಉಂಡು,
ಅಪ್ಪನ ರಕ್ತವ ಕುಡಿದು…
ಹುಟ್ಟುವ ಖ(ಅ)ನಿಜಗಳು ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟೋ!
ಉಂಡರೂ,ಕುಡಿದರೂ ಹುಟ್ಟುವ ಮುನ್ನ
ನಾನು ಬರುವುದು ನಿನಗಾಗಿ,
ನಾನು ನಾನಾಗಿಯೇ ಬಾಳುವೆ..
ಅನ್ನುವ ಮರಿಗಳು ಅವಳಿಗೆ ಬೇಕು.
ಆ ಮರಿಗಳ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಪುಟದಲಿ ಕುಳಿತು
ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಹಸಿ ಪಸಿ ಭೂಮಿಯಲಿ
ಹುಟ್ಟಿರುವ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಧನ್ಯರು…!

ಸೂರ್ಯ, ಚಂದ್ರರು ಗಂಡಾಗಿ ಬಿಸಿಲಾಗಿ, ತಂಪಾಗಿ

ಆಕೆಯನು ಕಾಡಿದರೂ,

ಅವಳ ತಾಳ್ಮೆಯ ಬಿಸಿ ಎಂದಿಗೂ ಆರುವುದೇ ಇಲ್ಲ…

ಆರದೇ, ಉರಿಯದೇ, ಹರಿಯದೇ ತಂಪಾಗಿರುವ

ಈ ಮಣ್ಣಿನ ಮಹಿಮೆಯ ಏನೆಂದು ಹೇಗೆ ಬಣ್ಣಿಸಲಿ?

ಕ್ಷಮಯಾಧರಿತ್ರಿಯ ಹೊಟ್ಟೆಯಲಿ ನಾವೆಲ್ಲರೂ…